Wytrzymaj.
Umysł stosuje różne strategie, które nieuświadomione mogą prowadzić do rozpaczy. Nie oznacza to, że mamy nie rozpaczać, nie przeżywać i nie doświadczać cierpienia. To jest nieuniknione. Jednak zauważ, że każda trudność, każdy ból, który mocno Cię dotykał, nie trwał nieustannie.
Niekiedy możesz doświadczyć uczucia odrętwienia, jakby wszystko już minęło, przeszło, jakbyś był pusty, nie czujesz nic. Jednak za jakiś czas napływają kolejne fale żalu i palącego smutku. Spokojnie, nie musisz przeżywać wyłącznie szczęścia i spokoju. Życie idzie w parze ze stratą.
Umysł jak dziecko potrzebuje zatroszczenia, chce wiedzieć dlaczego przytrafiają się nam złe rzeczy, chce czuć się dobrze. Wiedząc, że radzi sobie na swój bezbronny sposób, może być Ci łatwiej przetrwać trudne chwile. Zobacz, że one się przytrafiają bez Twojej woli, bez Twojego wpływu, ale wytrwanie w tym również się przytrafia.
Poza wszystkimi strategiami umysłu, coś w Twoim życiu powodowało, że przetrwałeś niejeden sztorm. Zagubiony w labiryncie bolesnych myśli, znajdowałeś drogę powrotną. Poza umysłem jest coś, co wytrwało, być może nie zdawałeś sobie nawet sprawy z tej mocy, ale jednak jakaś siła zawsze Cię prowadzi.
Jeśli więc umysł działa poprzez identyfikowanie się z cierpieniem, co powoduje, że do tej pory je wytrzymywałeś?
Umysł wierzy, że ból jest realny, że rujnuje wszystko, bo doświadczamy straty. Jednak nie jest wieczny, ból też tracimy, ból też przemija. Bądźcie dla siebie łagodni, dawajcie sobie współczucie.
Wszystko, co kochacie jest obciążone bólem straty, ale wytrwajcie w nim bo tylko opatrzone rany się goją.
